1970’LERDE GENÇ OLMAK

Evet, bugünkü gençlerin sahip olduğu pek çok şeye sahip değildik; ne bilgisayarımız vardı, ne de cep telefonumuz. 
Lewi’s, Lee, Adidas, Puma, Nike, Benetton, Coton giymezdik. Mc Donald’s, Pizza Hut, King Burger’de karnımızı doyurmaz, Starbucks’ta kahve içmezdik. Süpermarket, AVM, kredi kartı, bankamatik, barkod, on line, USB nedir bilmezdik. 
Televizyonumuz siyah beyaz ve tek kanallıydı. Elektrikler ve sular sık sık kesilirdi, raflarda binbir türlü yiyecek ve içecek markaları yoktu. Tüp gaz, Sana yağı, sigara, çay, şeker kuyruklarına girerdik.
Saftık ama aptal değildik.  Konuşurken “atıyorum, oha, adamsın, sıkıntı yok, bi tık daha, bye, aşkım” gibi uyduruk kaba saba kelimeleri kullanmazdık. Arkadaşlarımızla selâmlaşırken kafalarımızı tokuşturmazdık. 15 yaşındaki genç kızlara bayan, tanımadığımız yaşlı beylere dayı demezdik. 
Cumartesi günleri de okula giderdik. Okullardaki müfredat programları ağırdı ama hakkından gelirdik, üçüncü sınıftayken “kerrat cetvelini” ezbere bilirdik. 
Merhametliydik, paylaşımcıydık. Okurduk; Dünya’da olup biten her şey bizi ilgilendirirdi. Geleceğe ümitle bakardık, çünkü biz sevginin gücüne inanıyorduk , 
Ve halâ ona inanıyoruz.