Babalar günü ve babasız kalan bizim yetimlerimiz...

Babalar günü ve babasız kalan bizim yetimlerimiz...

Onlar Ankaralı küçük Eymen, Burdurlu Aysel, Adanalı İsmail... Kimi babasız kaldığının farkında, kimi değil...

Onlar öylece donup kalmış; Çorumlu Kaan, Diyarbakırlı Tuğçe, Yozgatlı Gülten, Zonguldaklı Elif...

Onlar ağzı emzikli...

Ne bayrağa sarılı tabuttan, ne evlerini saran ateşten ne de annesinin döktüğü gözyaşından haberleri var.

Kiminin ise daha adı bile konmamış, ana karnında doğmayı bekliyor.

Onlar, terörün babalarını ellerinden aldığı çocuklar...

Bizim yetimlerimiz...

Neredeyse her gün birisinin görüntüsüyle sarsılıyoruz. Küçücük yanaklarından dökülen yaşlar ok olup vicdanı olanın yüreğine saplanıyor.

Şehirlerde hendek kazıp kurşun sıkan teröristler bu acıların sebebi... Hainlerin hamiliğine soyunan siyasiler ve satılmış kalemler de ortakları...

Bayramlarda önce mezarlığı ziyaret edecek çocuklar onlar...

“Baba” demenin zorluğunu bir ömür yaşayacaklar...

Öğretmenin “Baban ne iş yapıyor?” sorusuna yutkunarak sessiz kalacak, Ya da “Şehit oldu öğretmenim” diyecek çocuklar onlar..

Onlar şehit evladı olmanın gururunu taşırken, kalplerini dağlayan korla ömürleri boyunca yaşayacaklar.

Dikili bir mezar taşına, bir avuç toprağa “baba” diye sarılacaklar.

Bizim yetimlerimiz...

Berkin Elvan kadar şöhret olmasalar da bütün bir ülkenin evlatları, şehitlerin emanetleri onlar, .Babalar gününüz kutlu olsun,