Maria, annesiyle Newyork'da küçük bir dairede yaşıyordu.
Büyük bir şirkette sekreter olarak çalışıyordu, hayatı oldukça sıkıcı ve sıradandı.
İşyerinde kimse ona dikkat etmezdi...
Bir sabah işe giderken Maria caddede açılan yeni bir şapka dükkanı gördü.
Merakla içeri girdi!
Dükkanda küçük bir kız ve annesi vardı, ve şapka deneyen başka bir müşteri...
Maria da birkaç şapka denedi.
Bir tanesi çok güzeldi.
Giydi, evet bu şapka ile güzel görünüyordu!
İlk fark eden küçük kız oldu: "Anne, bak şu şapkalı kadın ne kadar güzel görünüyor!"
Annesi:
"Hanımefendi, söylemeliyim ki, bu şapka size çok yakışmış!" dedi.
Diğer müşteri de yaklaştı: "Hanımefendi, bu şapkayla gerçekten çok hoş görünüyorsunuz!"
Maria aynaya gitti.
Kendine baktı.
Ve hayatında ilk kez aynadaki görüntüsünü bu kadar beğendi. Harika görünüyordu.
Gülümseyerek kasaya gitti ve şapkayı satın aldı.
Dışarıya çıkınca yepyeni bir dünya ona kendini gösteriverdi...
Çiçeklerin renklerinin bu kadar güzel olduğunu daha önce hiç fark etmemişti.
Temiz havanın hoş kokusunu da...
Arabaların ve insanların sesi, uyumlu bir melodi gibiydi...
Bulutların üzerinde uçar gibi yürüdü
yüreğinde bir şarkıyla. Kendini harika hissediyordu.
Her sabah yanından geçtiği kafenin önünden geçerken,
yakışıklı delikanlılardan biri ona seslendi:
"Hey güzel kız, burada yeni misin?
Sana bir fincan kahve ısmarlayabilir miyim? "
Utanarak gülümsedi ve yürümeye devam etti.
Ofis binasına vardığında kapıcı kapıyı açtı ve 'günaydın' dedi.
Daha önce onu hiç fark etmemişti...
Asansördekiler ona istediği katı sordu ve biri onun için düğmeye bastı.
Ofistekiler sanki onu ilk kez görüyormuş gibi, bugün ne kadar güzel göründüğünü söyleyip gün boyu hayranlıkla baktılar.
Müdür yeni işle ilgili fikirlerini almak için onu öğle yemeğine davet etti!
Bu büyülü iş günü sona erdiğinde halâ gülümsüyordu. Bugün eve otobüs yerine taksiyle gitmeye karar verdi.
Elini kaldırır kaldırmaz iki taksi durdu!
İlkine binip arka koltuğa oturdu.
Yaşadığı mucizevi günü ve hayatının bir anda nasıl değiştiğini düşünüyordu. Hepsi yeni şapka sayesinde...
Eve vardığında kapıyı annesi açtı.
Maria'nın görüntüsü nefesini kesti!
"Maria" dedi şaşırarak, "Ne kadar güzel görünüyorsun! Gözlerin tıpkı çocukluğundaki gibi parlıyor!"
"Evet anne" dedi Maria
"Hepsi yeni şapkam sayesinde. Bugün muhteşem bir gün geçirdim!"
"Hangi şapka?? " dedi annesi.
Maria panikledi.
Başına dokundu ve hayatını değiştiren şapkanın orada olmadığını gördü. Takside çıkardığını hatırlamıyordu.
Ya da öğle yemeğinde.
Ofiste de kelebek gibi uçarak çalışmıştı, şapkasına dokunmadı bile.
Aldığı mağazayı düşündü..
İlk kez o şapkayı nasıl gördüğünü.
Onu nasıl taktığını, etraftakilerin beğenisini, şapkayı alıp kasaya gittiğini ve cüzdanını çıkarmak için
onu nasıl tezgaha koyduğunu.
Ve heyecandan şapkayı orada tezgahın üzerinde nasıl unuttuğunu...
Sonra da gözlerinde pırıltı ile dışarı şapkasız çıktığını hatırladı...
Maria'yı özgür bırakan şapka değildi. Bugün yaşadıkları onun düşüncelerinin ve hissettiği duyguların yansımasıydı...
İçimizde yaşadığımız mutluluk, dışarı ışık olarak yansır ve duygularımız bizi korkunç bir esarete tutsak edebilir ya da sonsuz özgürlüğe yükseltebilir.
Düşüncelerimizle hayatımızı şekillendiririz. Zihnimiz o kadar güçlüdür ki, şifa da üretebilir, zehir de. Seçim her zaman bizim...
Mutfakta biri mi var?
POLYANNA'NIN MUTLULUK SIRLARI
İSTANBUL MURADINA ERSİN.
Kiracılar ve Kiralar
Konforlu Apartman
Geç Gelen Eş..
SU AKAR YOLUNU BULUR
Goyim Operasyonu
AH BU İMAMLAR!...
KAR "ESARET" DİYENLER...
"Almanya'yı nasıl buldun?"
“Yaşamın kuralları”
