KENDİM GİBİ...

Bu günüme gelene dek güzeli de gördüm çirkini de. İyi ile kötü arasındaki farkı ayırt etmenin bir sürü değişik perspektiflerini inceledim. Değişimler şaşırtmaz oldu artık. Bu gün iyi olanın yarın kötü olabileceğine inandım. Hiç bir güzelliğin sürekli olmayabileceğine de...

Çok farklı olaylara tanıklık ettim ve çok çeşitli insanlar tanıdım. Herkesin yaşamında akan farklı melodileri dinledim. Kiminde hüzün, kiminde mutluluk vardı. Çok danslara şahit oldum. Dans da ettim. Koştuğum da oldu hayatta, düşüp yaralanıp kanadığım da. Sn.İclâl Eroğlu'nun sözüne eş," kendim kanamadım sadece kanayanları da gördüm" Kanattıklarımı da...Hem sevdim hem çok sevildim. Ve sevmenin tadını anlattım dizelerce...

Kendime faydalı ama başkasına zarar verebilecek amaçlarım olmadı ya da anlamsız hayâllerim.. Empati kurmayı ilke edindim. Hep doğru bildiklerimin peşine düştüm. Ayaklarım nasır tuttu. Zaman zaman ağrısa da bu ağrıdan gurur duydum.

Ne kimseye uydum ne de kimseyi kendime uydurmak istedim. Ben mutlu yaşamayı ve yaşatmayı kutsal bir hedef bildim. Her günümü bir hediye kabul ettim. Yaşamın mutluluklarının değerini bilmek için önce mutsuzluklarını sevdim. Başardığım her savaştan sonra daha bir güçlüydüm. Kendimi yenilmez ilân etmedim ama yenilmedim de.. Zamanı geldi sivrildim, yalnız kaldım ama teslim olmadım bozuk düzene...

Yüzüm gözüm bozuldu belki ama ruhumu bozmadım. Minnet etmedim hiç bir şey için. Minnet edeni de sevmedim. Dolu dolu yaşadım yani... Borcum da yok hayata, alacak peşinde de değilim. Sağlık ve huzurdan başka hiç bir serveti istemiyorum. Her sabah uyandığımda söylediğim ilk söz " Bu gün yeni bir gün, sürprizlerine de hazırım " oldu.

Çok da zor değil aslında...