Olan, İstanbul’a oldu!

İstanbul'u kaybettik.

Koskoca kent bir sıvı gibi eridi, parmaklarımızın arasından akıp gitti.

"Adam günlerini mi şaşırdı, aklı mı gitti?" diye düşünmeyin...

Ne dediğimi iyi biliyorum...

Ne yaşadığımızı da...

Seçim sonucundan değil, bir kentin gözlerimizin önünde "yere seriliş"inden, kent yaşamının geri dönüşü zor biçimde aldığı hasardan, bu kentin sakinleri olarak toplu halde kaybetmiş olduğumuz gerçeğinden söz ediyorum.

Toplu ulaşım sıfırlanmak üzere...

İş gidiş-geliş saatlerinde metrobüs ve otobüs duraklarının haline, insanların çektiklerine bakmak olup biteni anlamaya yeter.

Bütün caddeler delik deşik...

Otuz yıl öncesinin umursamaz inşaat manzaraları geri döndü...

Boğaz kıyısının kokusu yavaş yavaş İzmir'i andırmaya başladı...

Ajans, İBB'ye sürekli cila çekiyor ama arkadaki sıvanın döküldüğünü gözlerden saklamak, görüp yaşadıklarımızı sevimli köpek Boji'yi gündem yaparak örtmek imkânsız.

Bazı arkadaşlarım...

Zamanında "Bu yönetim hiçbir şey yapmayıp zaman geçirecek" dediğimde gülmüşlerdi.

"Yerel yönetimi uçucu bir gösterinin sahnesi olarak kullanacaklarını ve esas işleri daha sonra küreselcilere bırakmayı planladıklarını" yazdığımda, "O kadar da değildir" diye düşünmüşlerdi.

Şimdi anlıyorlardır.

Bir de "İmamoğlu'na oy verenlere, özellikle de soğanpatates uğruna tercihini değiştirenlere oh olsun!" diyenler var.

Öyle değil, o iş!

Bu kadar basit bir mesele değil...

Sonuçları fena olacak bir yıkım projesini andırıyor her şey...

İstanbul bu!

Olan ona oluyor...

Her şey çok çirkinleşiyor.